Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.
brzęknąć — Vc, brzęknąćnę, brzęknąćniesz, brzękł, brzękła, brzękli 1. dk → brząkać 2. ndk «o ciele: nabrzmiewać, puchnąć» Nogi komuś brzękną. Twarz brzęknie od płaczu … Słownik języka polskiego
brząkać — a. brzękać ndk I, brząkaćam, brząkaćasz, brząkaćają, brząkaćaj, brząkaćał, brząkaćany brząknąć a. brzęknąć dk Va, brząkaćnę, brząkaćniesz, brząkaćnij, brząkaćnął, brząkaćnęła, brząkaćnęli, brząkaćnięty, brząkaćnąwszy 1. «wytwarzać przerywany… … Słownik języka polskiego
brzęknięcie — n I rzecz. od brzęknąć … Słownik języka polskiego
puchnąć — ndk Vc, puchnąćnę, puchnąćniesz, puchnąćnij, puchł a. puchnąćnął, puchnąćchła, puchnąćchli 1. «stawać się obrzękniętym, nabrzmiewać; brzęknąć, obrzmiewać» Puchnąć od ukąszenia komarów. Oczy, powieki puchną od płaczu, z płaczu. Puchnący palec. ◊… … Słownik języka polskiego
brząkać — {{/stl 13}}{{stl 7}}|| {{/stl 7}}brzękać {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, brząkaćam, brząkaća, brząkaćają, brząkaćany {{/stl 8}}{{stl 22}}– brząknąć {{/stl 22}}{{stl 7}}|| {{/stl 7}}{{stl 22}}brzęknąć {{/stl 22}}{{stl 8}}dk IVa, brząkaćnę,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
